“Ik ben blij dat ik anderen nu kan behoeden voor wat ik heb meegemaakt”

Driesje Verdonck (50) is pas veertien als ze veel alcohol begint te drinken. Jaren later mondt dit uit in een handvol verslavingen die zeker 25 jaar haar leven bepalen: alcohol, cocaïne, wiet en gokken. Inmiddels is Driesje haar verslavingen al jaren de baas en trots op haar herstel, ook al was het niet altijd makkelijk: “Nu ben ik weer wie ik graag wil zijn.”

“Al op jonge leeftijd dronk ik veel. Ik voelde dat ik erbij hoorde en makkelijker leuk meedeed. Zo raakte ik mezelf ook kwijt: ik ben alleen leuk mét gebruik. Toen rond mijn twintigste bleek dat ik reuma had kreeg ik pijnklachten. Cannabis verzachtte de pijn, maar het had voor mij dus een dubbele werking. Ik hield ook van het gevoel dat het me gaf”, vertelt Driesje. Toen ze ziek werd en uiteindelijk thuis kwam te zitten kreeg ze te maken met huiselijk geweld door haar toenmalige partner. Later trouwen ze toch, en ze krijgen twee mooie kinderen. “Het wegdrinken van de pijn sloop er steeds verder in”, legt Driesje uit. “Het huwelijk was niet goed. Als mijn moeder de blauwe plekken zag verzon ik iets over stoten of vallen. Toen mijn moeder plots overleed in 2003 besloot ik te vechten voor mijn kinderen: ik maakte duidelijk uit elkaar te willen.”

Verlies

Driesje en haar toenmalige man staan op het punt van scheiden. Ze woont in die periode tijdelijk bij haar vader in huis, wanneer haar jongste dochter plots ziek wordt en overlijdt op vierjarige leeftijd. “Toen had ik nog maar één kind over. Daar heb ik het laatste stukje van mezelf ook begraven. Ik was gebroken en mocht niet meer genieten van mezelf, alleen maar vechten voor mijn kind. De scheiding is uiteindelijk ook doorgezet. In die periode ben ik meer gaan gebruiken en kwam ook de coke erbij.”

Later krijgt Driesje een nieuwe partner. Hij heeft al een gokverslaving wanneer ze elkaar leren kennen achter de fruitautomaten in het café. Ook Driesje begint veel te gokken en samen gaan ze de casino’s af: “Gefixeerd op de lampjes, de geluiden en het winnen hoefde ik nergens meer aan te denken. Met alle gevolgen van dien, want het kost steeds weer geld. Pas toen we de rekeningen niet meer konden betalen kwam de realisatie. Dan ga je het ene gat met het andere vullen.” De relatie loopt niet goed en het stel heeft veel financiële stress. “Hij wist het niet eens van de middelen, dat hield ik vakkundig geheim. Het verdoven deed ik alleen, ik was veel van huis. Hij mishandelde mij en mijn dochter psychisch en na twee jaar vertrokken we, zonder dat hij het wist, naar een huurwoning. De schulden waren intussen al zo hoog dat het me achtervolgde. Ik koos voor mijn dochter en beëindigde de relatie.”

Het gaat een tijdje goed in het nieuwe huurhuis, tot de verslavingen weer opspelen en Driesje na te veel alcohol en drugs in een soort psychose raakt. “Ik had een nieuwe vriend, waar ik nu nog steeds mee samen ben, die nog niks wist van mijn verslavingen. Toen hij de middelen vond heb ik alles op tafel gegooid, waar ik mee zat en de financiële ellende die ik had. ‘Of je wil mij, met alle ellende erbij, of ik ga alleen verder’, zei ik hem. Hij bleef bij me en stond erop dat ik hulp kreeg. Ik begon een ambulante behandeling bij Tactus en volgde ‘Verslaving de baas’. Bij de intake zei mijn dochter: “Nu geen geheimen meer, mama.” Maar ik twijfelde: ze wist nog niet eens alles. In dat gesprek besloot ik toch om alles te vertellen: de drugs, de alcohol, het gokken en torenhoge schulden.”

De ambulante behandeling van een jaar verliep niet altijd vlekkeloos: “Soms was er sprake van een uitglijder en ging ik stiekem langs de dealer of de slijter. Ik startte in die tijd ook met EMDR. Pas tijdens mijn behandeling was er voor het eerst sprake van rouwverwerking en traumaverwerking,” vertelt Driesje. “Nu kan ik veel beter praten over wat er gebeurd is met mijn dochtertje en de ellende die ik heb meegemaakt, dat heeft me erg geholpen.”

Black-out

Als Driesje in 2018 wacht op een opname gaat het helemaal mis op Koningsdag: “Ik vergeet die zaterdagavond nooit meer. Ik kwam met verkeerde mensen in aanraking. Ik zat aan de coke, zij aan de speed. Dat ging ik door elkaar gebruiken met gigantisch veel alcohol. Toen ik die zondagochtend thuiskwam had ik een complete black-out. Mijn vriend kwam de trap af terwijl ik helemaal wappie was”, vertelt Driesje. Haar partner schrikt zich rot: hij en haar dochter waren nog in de veronderstelling dat ze gestopt was. “In hemd en onderbroek ben ik weggegaan met de auto van mijn dochter. Bij een kennis heb ik buiten stampij gemaakt en zelfs iemand bedreigt met pepperspray. Vervolgens ben ik in die auto weggereden en heb ik me alleen opgesloten in mijn dochters huis, ze was op vakantie. De politie kwam er aan te pas. Van die anderhalve dag wist ik zelf helemaal niets meer toen ik wakker werd.”

De gebeurtenis is heftig voor Driesje, maar ook voor haar naasten: “Mijn dochter huilde. ‘Mam, zo kan ik niet met jou verder. Als je nu niet in behandeling gaat verlies je mij’, zei ze. Ik was al een dochter kwijt en wilde er niet nog één verliezen. Ook mijn vriend zou zijn handen van mij af trekken en de woningbouw had laten weten dat ik mijn huis uit moest.. Het was óf dakloos en alleen naar de opvang, óf een opname. Ik koos voor het laatste.” Ze verbreekt het contact het haar gebruikersvrienden en werkt hard aan haar herstel.

Er wacht Driesje een zware detox. Toch kijkt ze er naar uit om op de vrouwenafdeling van de kliniek in Zutphen te komen. “Ik dacht: nu ga ik er echt voor vechten en aan de slag met de kern, het pijnpunt. Al die pijn moest ik weer langs. Dat doet pijn en het is tricky, want eigenlijk wil je jezelf dan weer verdoven, maar het hielp me verder.” Uiteindelijk lukt het Driesje om de knop om te zetten en werkt ze hard aan haar herstel. Tijdens mijn opname merkte ik dat ik meer wilde doen met mijn ervaringen. Ik miste ervaringsdeskundigen op de werkvloer: iemand die begrijpt waar ik doorheen ging. Toen er een ervaringsdeskundige kwam stagelopen wist ik: dat is wat voor mij”, vertelt ze.

De puzzel is opgelost

In 2019 start Driesje met werken voor Intact Herstel en Zelfhulp en komt ze voor het eerst bij Korak Herstelacademie in Apeldoorn, een leeromgeving voor mensen die levensontwrichtende situaties hebben meegemaakt of een nare situatie op het vlak van (psychische) kwetsbaarheid of verslavingsgebied en willen werken aan hun herstel. Door hier deel te nemen aan workshops en trainingen vindt ze haar eigen kracht terug. Ze ontwikkelt zich van deelnemer tot ervaringsdeskundige en trainer en haar opleiding tot ervaringsdeskundige rondt ze in 2021 af, waarna ze in dienst treed bij Korak. Ze is hier als ervaringsdeskundige, trainer en kwartiermaker gaan werken en rolt activiteiten uit in de regio-gemeenten waardoor Korak wordt gesubsidieerd: Apeldoorn, Brummen, Voorst, Epe, Heerde en Hattem. Regelmatig gaat ze naar de kliniek in Zutphen terug om haar succesverhaal te delen met cliënten. “Mijn verhaal delen geeft me kracht en ik ben blij dat ik anderen nu kan behoeden voor wat ik heb meegemaakt. Het helpt mij ook om scherp te blijven en ik werk met veel passie vanuit mijn eigen ervaring. Het is zo waardevol om anderen met mijn ervaringskennis te kunnen ondersteunen en hoop te geven voor hun eigen herstelpad.”

Het is een groot contrast: van zeker 25 jaar in gebruik en de hele dag bezig zijn met drank en drugs en het faciliteren en geheim houden daarvan, naar een stabiele situatie en anderen kunnen helpen. “Ik herken mezelf totaal niet in mijn leven van toen”, vertelt Driesje. “Met waar ik nu sta vind ik het gek om te bedenken dat ik vroeger ’s nachts wakker werd om te gebruiken, her en der geld leende en soms zelfs in mijn werkpauze in het park afsprak met mijn dealer. Nu ben ik weer wie ik graag wil zijn en ga ik met veel kracht en plezier de toekomst tegemoet. Ik ben inmiddels heel gelukkig, schuldenvrij, en met veel passie aan het werk als ervaringsdeskundige bij Korak. Ik heb kunnen werken aan alles wat ervoor zorgde dat het zo gelopen is en ben er sterker uitgekomen. De puzzel is nu opgelost en daar ben ik heel trots op.”