“Ik heb niks te winnen met gebruik, maar wel veel te verliezen”

Jarenlang staat het leven van Ahmed El Horrachi (41) in het teken van drugs, voornamelijk GHB. Bijna twee decennia lang gebruikt, produceert en verkoopt hij het middel, tot de psychoses die hij ervan krijgt ernstiger worden en hij steeds verder in de problemen raakt. Nu, al vierenhalf jaar clean, vertelt hij zijn verhaal.

“Eigenlijk was ik altijd al iemand die de grenzen opzocht. Ook als kind. Toen ik dertien was begon ik veel te blowen en ik was vijftien toen ik met vrienden naar houseparty’s en hardcorefeesten ging”, vertelt Ahmed. Op een feest probeert hij xtc en die ervaring bevalt hem zo goed dat hij veel naar feesten gaat. Ook doordeweeks wordt er soms gebruikt. “Niet veel later probeerde ik speed en daar ging ik mee door, ook als ik alleen was. Ik ging zelfs onder invloed naar school en was nachten lang wakker. Van donderdag tot zondag feesten tot in de ochtend en daarna afteren. Door drugs te verkopen kon ik het feesten betalen”, vertelt hij. “Uiteindelijk kreeg ik last van hallucinaties die twee dagen aanhielden. Zo kwamen ook mijn ouders erachter: ze vonden me met een mes in mijn handen, ik zag overal gigantische spinnen. In mijn broekzak vonden ze een zak pillen en speed.”

Angst en psychoses

“Ik hou van risico en avontuur, zo ben ik gewoon. Ik durf veel en zocht altijd de grenzen op. Ik kreeg problemen thuis, problemen op school en problemen met de politie. Ik kwam in een soort bende terecht, raakte totaal ontspoord, aan de drugs en agressief. Uiteindelijk kwam ik in de jeugdgevangenis terecht. Thuis werd ik met harde hand gestraft”, vertelt Ahmed. In hetzelfde jaar dat hij met harddrugs begint gebruikt hij uiteindelijk elke dag. Als hij een paar weken niet is thuis geweest en al dagenlang wakker is slaat het feesten om in angst: “Ik kreeg ineens het gevoel in mijn lichaam alsof ik doodging. Tegen mijn ouders zei ik: ik moet weg hier, anders word ik gek.”

Ahmed komt bij zijn oma in Marokko terecht, een omgeving waar geen harddrugs te vinden is. Het doet hem en zijn gezondheid duidelijk goed, maar na een aantal maanden krijgt hij heimwee en gaat hij terug naar huis. “Een tijdje ging het goed, tot ik met carnaval weer xtc gebruikte en meeging naar een club. Ik was zeventien en de gemiddelde leeftijd was dertig. Ik vond het fantastisch: de sfeer, de muziek, de mensen. De week erop ging ik meteen weer. Een jongen zei: ‘Wil je ook vloeibare? Daar ga je hard van’. Dat was mijn eerste ervaring met GHB. De piek van het intense gevoel duurde uren. Daar wilde ik meer van”, vertelt Ahmed.

Er lopen op dat moment nog strafrechtelijke zaken uit zijn jeugd, en als hij achttien is komt Ahmed twee jaar gesloten vast te zitten. Het gaat daar beter met hem: er is geen drugs beschikbaar en hij haalt er zijn mavo/havo diploma. Eenmaal weer thuis begint het feesten en gebruiken langzaam weer toe te nemen. “Ik leerde hoe ik zelf GHB kon maken en dat verkocht ik. Op een gegeven moment kreeg ik zo veel klanten uit het hele land, dat ik door de handel weinig tijd had voor school. Ik ben coke gaan snuiven om wakker te blijven en de handel door te laten gaan. Door de coke kwam mijn psychosegevoeligheid op: ik had er GHB bij nodig om me beter en zekerder te voelen”, zegt Ahmed. Op vakantie in Marokko blijkt dat hij niet zonder GHB kan: hij draait door en krijgt last van psychoses en angsten. “De psychiater gaf me kalmeringsmedicatie, dat werkte zo goed dat ik er een verslaving bij kreeg. Met coke, GHB en medicatie was ik op een dag zeker drie uur bezig met het gebruiken.”

Dankzij gekregen tips over de GHB-productie en handel doet de politie een inval bij Ahmed thuis. In de cel ligt hij vijf dagen lang wakker door het acute gebrek aan GHB: “Op een gegeven moment werd ik gek, ik zag een afgrond in mijn cel. Toch ben ik weer gaan gebruiken nadat ik werd vrijgelaten. Daarna kreeg ik nog een paar keer een psychose en daarin heb ik hele gekke dingen gedaan, die weer op de EHBO of in een psychiatrische inrichting eindigden.” Ahmed meldt zich weer aan voor een verslavingsbehandeling. “Ik was uit mezelf al gestopt met alles voordat ik werd opgenomen en de behandeling ging goed. Tot ik met verlof weer de fout in ging en ik werd weggestuurd bij de kliniek.”

Een lange periode volgt, waarin Ahmed herhaaldelijk een tijd clean is, weer terugvalt, vast komt te zitten en in meerdere psychoses raakt. “Ik was mijn zelfvertrouwen kwijt”, vertelt Ahmed. “Ik had geen vervolgdiploma en geen werk, dus voor de zoveelste keer begon ik weer met GHB verkopen. Ik kende niet anders. Ik voelde me slecht over mezelf en de drugs dempten dat gevoel. Toen begon alles verder af te brokkelen en werden de psychoses nog erger. Ik was paranoia en dacht dat ik in de gaten gehouden werd. In één psychose bleef ik toen zo lang, dat ik doodsbang was dat het weer gebeurde. Van acuut stoppen met GHB kreeg ik psychoses, maar van veel gebruiken ook. Ook bij mijn familie, waar ik normaal altijd mocht terugkomen, was ik niet meer welkom.”

De weg naar herstel

Als Ahmed opnieuw vast komt te zitten voor een delict dat onder invloed plaatsvond, gaat de knop toch om. “In de Piet Roordakliniek in Zutphen werden voor het eerst ook andere aspecten van mijn leven aangepakt. De structuur, het samen eten en met mensen praten zorgde ervoor dat ik weer zelfvertrouwen kreeg, waardoor ik me beter voelde. Het team was betrokken en ik leerde veel. Bij Tactus lukte het me om rust te vinden zonder de medicatie. Ik was nu echt gemotiveerd om te stoppen en gek genoeg ging het me nu relatief makkelijk af. In de kliniek kwam ik ervaringsdeskundigen tegen. Van hen hoorde ik voor het eerst het woord herstel. Zij leerden me wat herstel betekent en wat het inhoudt, ook met psychische kwetsbaarheid. Zij lieten me inzien dat het wél mogelijk is om los te komen van de drugswereld en problemen met justitie. Die voorbeelden had ik daarvoor niet: ze zaten vast, waren dood of zaten nog in het wereldje.”

Na vijf maanden in Zutphen volgt een vervolgbehandeling bij de Piet Roordakliniek in Apeldoorn. Daarna kan Ahmed via Tactus begeleid wonen. “Ik heb geleerd om technieken toe te passen wanneer ik het moeilijk heb en dat werkte goed. Voor het eerst was ik eerlijk en dat hielp de behandeling enorm. Daarvoor gooide mijn dubbele agenda steeds roet in het eten”, vertelt Ahmed. Bij Tactus, tijdens zijn stage bij Korak* en bij zelfhulpgroepen leert hij nieuwe mensen kennen: “Voor het eerst kon ik een gezond netwerk opbouwen van mensen waar ik steun bij voel en waarbij ik mijn plek gevonden heb.” Hij volgt trainingen van Intact en start de opleiding Ervaringsdeskundigheid Zorg en Welzijn op de HAN, waarmee hij in februari klaar hoopt te zijn als hij de laatste periode van zijn stage bij Intact heeft afgerond. Daarna zal hij bij Intact hersteltrainingen geven. Ook maakt hij onderdeel uit van de Centrale Cliëntenraad van Tactus: “Ik heb veel plekken en inrichtingen vanbinnen gezien, dus ik wilde graag mijn steentje bijdragen vanuit cliëntperspectief.”

Nu is Ahmed al bijna 4,5 jaar clean. “Ik heb de laatste jaren zoveel groei meegemaakt. Ik ben vroeger zo lang in de pubertijd blijven hangen. Ik heb niks te winnen met gebruik, maar nu wel veel te verliezen: mijn opleiding, vrienden en familie. Na heel lang ben ik nu tevreden met mijn leven. Ik wil mezelf en een gezin kunnen onderhouden en meedraaien in de maatschappij. In de toekomst hoop ik op een baan als ervaringsdeskundige. Al het negatieve kan ik zo ombuigen naar iets positiefs. Spijt van mijn verleden of schaamte heb ik niet meer. Ik kijk alleen nog vooruit, dat kan nu gelukkig weer.”

• Korak

  Wil je meer weten over Korak Herstelacademie?

  Lees meer