Essentie

Van één van de oude stafleden van mijn opname bij Tactus heb ik geleerd: de essentie van verslaving is controleverlies. Nou, gelukkig heb ik dat (nog) niet. Ik heb overal nog wel controle over. Toch heb ik wederom de hulp van Tactus ingeschakeld.

Ik sta in de planning voor een intakegesprek. Waarom? Omdat ik merk dat ik de controle dreig te verliezen. In eten ben ik de controle dan wel een beetje kwijt, en dat alleen was al genoeg om bij Tactus aan de bel te trekken. Het gedrag is precies hetzelfde als in het gebruik van andere middelen. Zoals mijn oud-trainer Rick van de verslavingscursussen al zei: de ziekte van mateloosheid. Maar waar ik me ook erge zorgen over maak is dat ik trek heb. Trek in alle middelen die ik vroeger ook gebruikte. Rij ik langs een casino, wil ik ineens naar binnen. Of langs een coffeeshop, goh, al drie jaar niet geweest, hoe zou het er nu uitzien van binnen?

Eigenlijk ben ik bezig een terugval te plannen voor mijn gevoel. Zo heb ik dat geleerd. Jezelf toestemmingsgedachten geven. Je gaat natuurlijk geen coffeeshop binnen om de binnenkant te bekijken. Wat een kolder. En ik wil dat allemaal niet! En hoe het komt denk ik ook wel te weten. Ik ben moe, heel moe. Burn-out? Overspannen? Kan best. Ik heb de laatste jaren hard gewerkt aan van alles en nog wat. Vooral aan mezelf. Maar het laatste jaar heb ik zorgen. Over mijn eigen gezondheid, de gezondheid van anderen en sinds kort weten we ook dat er een dodelijke ziekte in onze nabijheid is. Life changing events noemen we dat geloof ik. Anderhalf jaar geleden overleed mijn zus op veel te jonge leeftijd. Toen heb ik ook (een beetje) trek gehad. Kwam ik bijvoorbeeld de parkeerplaats op van de begrafenisondernemer. Iedereen stond te roken. Ik wil ook roken, dacht ik toen. Gelukkig was dat slechts een momentopname en is het me gelukt om niet weer te gaan roken.

Maar dit gaat veel verder. Nu heb ik bijna alle dagen trek. Hele dagen trek. Ik ben enorm aan het vechten. Elke dag kom ik of in een ziekenhuis, of in een revalidatiecentrum. Elke keer als ik daar weg ga wil ik gebruiken. Het lukt me nog steeds om het niet te doen. Maar voor hoe lang nog? Zoals ik al zei, ik ben al bezig met toestemmingsplannen te maken in mijn hoofd. Maar gelukkig. Gelukkig heb ik geleerd uit het verleden. Tijdens mijn opname nu drie jaar geleden heb ik geleerd en gezegd dat de belangrijkste les die ik had geleerd was dat ik niet alles alleen kon. Dat ik bij sommige dingen in mijn leven hulp nodig heb. En die roep ik nu dus in. Niet zoals vroeger te laat of achteraf. Nee, dit keer voor die tijd, of, noem het net op de grens. Ik moet verder. Verder herstellen, of zoals ik in een blog al zei: blijven herstellen. Niet stoer doen, blind of eigenwijs zijn, maar gebruik maken van de dingen die ik de laatste jaren geleerd heb. Pat, je kunt niet alles alleen, vraag hulp indien nodig.

Die hulp heb ik dus ingeroepen. Weer naar Tactus. Praten met professionals, wat kan en moet ik doen om te voorkomen dat ik in de controleverlies kom? Ik heb het met mijn huisarts besproken. Eindelijk. Ze vond het al raar, mijn steeds toenemende gewicht. Eet je wel gezond? Ja hoor, eet zelden vettigheid of zo, behalve de laatste tijd dan zoals jullie in mijn vorige blog konden lezen.  Maar ja, als je in je eentje een salade eet voor vier personen, is dat eigenlijk toch ook niet zo gezond.

Ik krijg heel veel complimenten uit mijn omgeving. Collega’s van mijn werk, deelnemers van trainingen op mijn werk. Voor de mensen die het niet weten, ik werk op een herstelplein waar mensen werken aan hun herstel van een psychische kwetsbaarheid of werken aan hun herstel van een verslaving. Een hoop mensen die weten “hoe het werkt” dus. Wat goed dat je dat ziet, dat je dat zelf analyseert en dat je er wat mee gaat doen. En zo kijk ik er ook maar naar. Door kritisch te zijn naar mezelf. Door eerlijk te zijn naar mezelf. Alleen zo los ik zaken op die me dwars zitten, die me misschien ziek maken. De essentie van verslaving is misschien controleverlies. De essentie van controle houden is hulp inschakelen. En dat heb ik nu gedaan.