Koffietijd

Ruim voor de wekker wakker. Koffie is op, vergeten te kopen. Naar de supermarkt: eerst snel douchen. Stap met m’n sok in een plasje water. Terwijl ik me verder aankleed minuten getwijfeld of ik een ander paar sokken aan zou doen. ‘Zo erg is het niet, droogt wel op.’ Is nooit zo; nieuw paar sokken aangedaan. Mondkapje kwijt, zit natuurlijk in een andere zak van m’n jas. Fiets op slot gezet, sleuteltje valt in vijftien centimeter sneeuw. Snel graven, handschoenen zeiknat.

In de winkel. Mijn merk koffie is op. Ander merk pakken, waar net iemand voor staat. Probeer 1,5 meter aan te houden tot m’n geduld op is (nou oké dat was al lang op). Naar de zelfscankassa, waar niemand achter staat. Dan maar de gewone kassa, waar al drie mensen staan, of eigenlijk zes, want er staat een bejaarde en die tellen qua tijd voor zeker drie mensen. ‘Wat een weer hè, dat hebben we lang niet gehad!’. Nee inderdaad, weet je wat ik ook niet lang heb? De tijd. Ik heb echt koffie nodig. Het wordt zo’n dag dat niks lukt, volgens mij. Nee niet denken, maar helpende gedachtes inzetten. Positief denken is binnenkant paal, negatief denken buitenkant paal. Zei voetballer Klaas-Jan Huntelaar ooit.

Pak koffie op de band gelegd, oh nee hoeft niet, ik hoef alleen dat scan-ding te geven, dat is nou juist het hele voordeel natuurlijk, pak koffie terug in de winkelwagen. Adrenalinerush en stress van het idee dat ik nu niks op de band heb liggen en het kassameisje misschien begint met de boodschappen van diegene achter mij en dan moet ik dat uitleggen en ik heb nog geen koffie gehad en ik ben net wakker en dan kom ik soms niet uit mijn woorden en hoe leg je dit nou uit en had ik dit nou ook allemaal toen ik nog dronk? Ben ik zo of is dit alleen vandaag of waar komt dit vandaan?

Nee ik ben niet zo, dat weet ik toch echt wel zeker, ik ken mezelf, de laatste jaren juist alleen maar meer en meer trouwens daar heeft m’n opname en de periode erna wel voor gezorgd. Bij de kassa wil ik eigenlijk altijd alleen maar ‘doei’ of ‘hoi’ of ‘joe’ zeggen en snel weglopen, maar er komt nog een hele godvergeten riedel met vragen en opmerkingen en ik wil alleen maar koffie en m’n handschoenen zijn nat en alles gaat mis en ik ben nu al klaar met vandaag en ik heb de neiging om maar gewoon te gaan zuipen en alles op te geven het schiet niet op. Onderweg niet naar de slijterij kijken. Ja toch even kijken, goh jenever is in de aanbieding, goedkoop zeg zal ik… nee gewoon doorlopen, nog maar een paar stappen, loop niet zo te eikelen je fiets staat om de hoek, dan ben je zo thuis.

In één rechte lijn door naar het koffiezetapparaat, pak te lomp opengeknipt, overal koffie, inclusief snippertje van dat folie in het filter erbij, niet terug te vinden, jammer dan zal wel goedkomen, op knop geramd. Koffie pruttelt al snel, ik word rustiger. Zie dan dat ik veel appjes heb, leg m’n telefoon weg om eerst even lekker koffie te drinken en te genieten. Koffie is klaar, nog éven laten staan voor die magische extra smaak. Koffie ingeschonken, ruikt heerlijk, ziet er anders uit dan normaal. Alarmbellen gaan af, hartslag omhoog, het zal toch niet…Jawel, filter dubbelgeklapt. Proef meteen prut bij de eerste slok maar weiger op te geven. Standvastig blijven nu, helpende gedachtes inzetten. Dit soort dagen horen erbij. Nog een slok, snippertje van dat folie in m’n mond. Zet de mok te hard in de gootsteen, koffie vliegt omhoog, beland op m’n trui. Snel met water wegvegen, lukt wel. Warme kraan aan. Geen warm water. Dan maar koud water. Vlek lijkt weg. Nieuwe koffie zetten, pffffff, wat een dag alweer, oh nee shit het is nog maar kwart voor negen. Dacht dat het later zou zijn zeg maar, nou goed heb ik toch wél de tijd. Eerst koffie dan maar.