Liefde

Er zullen maar weinig groepen mensen zijn die elkaar zo goed begrijpen als verslaafden onder elkaar. Bij de woorden trek, terugval of uitglijder hebben ze geen van allen een uitleg nodig. Onder elkaar weten we gelijk wat we bedoelen.  En we kunnen daar dan ook gelijk open over praten. 

Ik weet niet of je rookt, en daarbij ook ooit toevallig een detox gedaan hebt, maar de eerste vraag in het rookhok is altijd: waarom ben je hier? 99% van de mensen antwoordt daar open en eerlijk op. Ook weten wij onder elkaar ook, dat niet elke verslaafde autoradio’s heeft moeten stelen. Iets wat door de buitenwereld wel regelmatig gedacht wordt. Een verslaafde steelt, liegt en bedriegt. Lekker joh, iedereen over één kam scheren, heerlijk, lekker niet verder denken.

De waarheid is dat er maar weinig groepen mensen zijn, die zo zacht en zo gul zijn als verslaafden. Achter elke verslaving zit een verhaal. Misbruik, geweld, en ga zo maar door. Geen enkele verslaafde is voor zijn lol zijn lichaam en vooral zijn geest gaan verdoven. En het is ook niet zo dat het alleen maar de zwakkeren in de samenleving gebeurd. Zoals mijn trainer van de verdiepingscursus ervaringsdeskundige al zei: “Wij zwak? Wij zijn juist heel sterk! Kijk waar we stonden en waar we nu staan. Hoe sterk moet je daar wel niet voor zijn?” En zo is het precies!

Verslaafden onder elkaar zullen elkaar nooit afvallen en zullen altijd alles delen. Jaaaa, behalve ons “middel” natuurlijk, we zijn niet helemaal gek, haha. De eerste stap van je herstel vindt plaats in je hoofd. Het ik-wil-stoppen-verhaal. Naar aanleiding van gesprekken begint daarna hoogstwaarschijnlijk je behandeling. Het echte behandelen begint dan met een detox: ontgiften.

Als je echt wilt stoppen kun je ervoor kiezen om naar een langdurige opname te gaan. Dat is wat ik gedaan heb. En dat is echt een grote stap, geloof me. Ik heb er veel gezien die na enkele dagen weer weggingen: moeite met het ritme, moeite met het programma, moeite met van alles. En het is ook verdomde moeilijk, maar het is ook niet bedoeld om makkelijk te zijn. Het is jezelf overgeven, accepteren en keihard werken. Het gaat niet over met alleen maar op de bank zitten en TV kijken (er zijn mensen die dat denken).

Ik heb het ook gedaan. En oh, wat was ik moeilijk. Voor mezelf én voor de groep. Vooroordelen over mensen. Er was een jonge vrouw, met een enorme bek voor zo’n jong iemand. Ik had gelijk een hekel aan haar. Hou je fatsoen en hou je grote bek eens dicht. Tot ik haar verhaal en geschiedenis hoorde… Ja, toen begreep ik haar ineens wel. Met als gevolg dat ik probeerde mee te denken met haar. En zij met mij. Dat resulteerde er aan het einde van de rit in dat wij niet meer zonder elkaar konden en niet zonder elkaar willen.

Ze is niet eens mijn vriendinnetje, ze is veel meer dan dat. Ze is familie, ze is als een dochter. Het mooiste vind ik dat ze zelf contact zoekt met mij! Het “kind” met als stempel antisociaal, is de eerste die mij belde toen mijn zus overleed. Het “kind” is de eerste die mij vraagt hoe het gaat als we elkaar te lang niet hebben gesproken. En zij is niet de enige. Zo heb ik ook een echte vriend gemaakt tijdens mijn opname. In het begin moesten we niks van elkaar hebben: stil en afstandelijk. Een superintelligente gozer, en een beetje studentikoos, zo zag ik hem. Zwijgzaam tijdens modules, graffiti tekenen op elk vrij blaadje wat ie zag. Ik kon er geen hoogte van krijgen.

Maar ineens begon hij te ontdooien, en wat bleek, wij passen perfect bij elkaar. Denkpatroon, humor, gedachtegang, het klikt. En wat bleek, hij woont tien minuten bij me vandaan. Met hem heb ik iets wat ik nog niet kende: een natuurlijke klik. Maar het is niet alleen samen lachen, er is nog iets wat veel en veel belangrijker is. Wij durven elkaar aan te spreken en indien nodig ook toe te spreken. Dat maakt het voor mij juist zo gaaf. Ik had het net al even over mijn zus. Hij is de enige die toen op de man af vroeg: “heb je een uitglijder gehad?” Ik: “Nee, niet gehad. En toen de allerbelangrijkste: “Echt niet?” “Nee, echt niet.” Ik hoor me nog zeggen: weet je hoe lekker het is om te zeggen dat ik nog steeds clean ben?”

Met de jongedame en de meneer heb ik een mooi groepje. We houden van elkaar. En ja, dat is echte liefde. We eten om de zoveel tijd met ons drieën en dat is altijd fijn. Wij zullen elkaar nooit laten vallen. Ieder om zijn eigen reden. Maar altijd, altijd omdat wij als verslaafden onder elkaar niet veroordelen. De 20’er niet, de 30’er niet en de 50’er niet. Wij zijn nu familie.