Screeningsgesprekken: preventiewerk op school

Preventiewerk, hoe ziet dat er nou eigenlijk uit? Deze keer staan de screeningsgesprekken op het programma. Om 09.00 uur komen we aan op de school. We worden warm ontvangen en we krijgen de lijsten met de namen van de leerlingen die we die dag gaan spreken.

Ik stel me even voor in de klas en leg uit wat de bedoeling is. Daarna halen we de leerlingen één voor één uit de klas. Het doel is om wat meer inzicht te krijgen in het gebruik van de leerlingen. Is het handig dat we klassikaal iets voor een klas betekenen? Of zijn er leerlingen voor wie het handig zou zijn om individuele gesprekken met ons te voeren? We hopen het te achterhalen tijdens de korte gesprekken. Maar hoe weten we dan of ze de waarheid spreken? Echt zeker weten doen we dat natuurlijk nooit. Wat proberen de leerling zoveel mogelijk op zijn of haar gemak te stellen. We nemen een soort vragenlijst af, maar we proberen die vragen zo veel mogelijk door het gesprek heen te laten lopen.

We vragen naar hun interesses, hoe ze wonen, wat ze leuk vinden. En daarnaast dus of ze wel eens alcohol of andere middelen hebben geprobeerd en zo ja, hoe dat er dan uitzag. We vragen ook door of ze mensen in hun omgeving hebben die middelen gebruiken, zoals vrienden of familie. En hoe zit het met groepsdruk? Of bijvoorbeeld gebruik van een ouder, hoe gaan ze daarmee om en hoe ziet dat eruit?

Daarnaast is beeldschermgebruik iets wat veel speelt de laatste tijd. Ook daar gaan we over in gesprek. We gebruiken allemaal dagelijks onze telefoon, maken gebruik van social media en jongeren houden wel van een potje gamen. Het hoort er een beetje bij en dat geeft ook helemaal niet, behalve als het uit balans raakt. Wat als jongeren verstrikt raken in het beeldschermgebruik en geen interesse meer hebben in de zaken zonder beeldscherm? Dan zien we dat de schoolcijfers achteruit gaan, ze sporten minder, blijven meer binnen en zitten steeds minder goed in hun vel. Balans is een belangrijke factor als we het hebben over beeldschermgebruik, dit vragen we dus ook uit tijdens het gesprek.

Nadat we alle leerlingen hebben gesproken plannen we een afspraak in met de zorgcoördinator van de school. Samen bespreken we de uitkomsten van de leerlingen. Dit is nog een extra check of de leerlingen de waarheid hebben gesproken, want we kijken natuurlijk ook of de zorgcoördinator dit herkent of juist iets heel anders ziet bij de leerlingen.

Aan de hand van dit gesprek wordt bepaald of we in een bepaalde klas een les geven, of met een aantal leerlingen in een groepje in gesprek gaan, of individuele gesprekken gaan voeren. Dit bespreekt de zorgcoördinator met de mentor en eventueel met de ouders van de leerling en zo kunnen we van start gaan om verdere preventie in te zetten. De screeningsgesprekken zijn dus een hele mooie manier om meer inzicht te krijgen in de jongeren en wat er op school speelt.