Stoppen met roken: een update

11 juli 2017

Ik dacht ‘dat wordt een makkie’ dat stoppen met roken. ‘Huh, rookte jij dan?’, hoor ik je denken. Ja, ik rookte. Weliswaar heel weinig, lichte sigaretten (met zo’n foute mentholsmaak) en op gezette tijden, namelijk alleen in de avond. Maar inderdaad ik rookte. Eentje bij het thuiskomen, eentje na het eten en nog één of twee gedurende de avond. Bij stress of in gezelschap van gezellige rokers werden het er nog wel eens meer. Maar hey, ik had het verder prima onder controle.

Wakker worden met een sigaret? Gatver. En overdag? Dan taalde ik er ook niet naar. Op visite bij mensen? Nee hoor, dan werd er niet gerookt. Heerlijk toch, zo gecontroleerd roken. ‘En als ik wil, stop ik zo’, was mijn gedachte. De oplettende lezer merkt dat ik in de verleden tijd schrijf. Want inderdaad, ik ben gestopt met roken. En mag ik even heel eerlijk zijn? Ik vind het ontzettend lastig om die paar sigaretten per dag te laten liggen. Ik wist niet hoe verslavend die geplande rookmomenten konden zijn.

Het is nu een paar weken geleden en de eerste dagen… ik dacht dat ik gek werd, precies op die momenten dat ik normaal een sigaret opstak, hunkerde er iets in mijn lijf. Dat heet craving. Dat heet trek. Dat is superirritant. Niet te geloven dat het zo moeilijk kon zijn. Er zijn mensen die zeggen dat ze het heel goed vinden dat ik gestopt ben, want hoe je het ook wendt of keert: ik was een roker. En roken is slecht. En ik wil graag gezond zijn en geen ouwe rimpelkop krijgen. Tja, dan is het misschien toch wel een heel goed idee om te stoppen.

Sommigen zeiden: ‘Ah joh die paar sigaretten, ik zou er gewoon mee doorgaan’. Alhoewel de twijfel af en toe toeslaat en ik ook in het begin wel een terugvalletje heb gehad (en die was gewoon lekker), ben ik ervan overtuigd dat ik niet meer wil roken. Klaar ermee. Basta. Mooi geweest. Ik drink ook geen alcohol (mijn hele leven al niet) en deze combi met niet-roken past me wel. Ik kan het iedereen aanraden om te kiezen voor je gezondheid. Het gaat me nu inmiddels veel makkelijker af om niet te roken en ik ga ervan uit dat ik het niet meer ga doen. Maar je weet het maar nooit met een verslaving…

Update 11 oktober 2020

Hoe gaat nu na drie jaar en vier maanden? Wees gerust, ik ben nog steeds gestopt en godzijdank na een paar beginhobbeltjes – die zijn dan ook het lastigst – ben ik er echt van af. Die stemmetjes die roepen dat het echt geen kwaad kan, ‘eentje’, die heb ik in de kiem gesmoord, de kop ingedrukt, genegeerd en uitgelachen. En op af en toe een droom na waarin ik toch weer een peuk opsteek, gaat het goed. Ik heb het achter me gelaten. Ik vond het heel vies ruiken, die walm om je heen, in je kleren, in je mond en haar. Bah. Vooral dat vieze staat me tegen. Het gevoel van het roken zelf, zittend op mijn plekje op het aanrecht bij het keukenraam mis ik nog wel eens. En die paar kilo hadden niet gehoeven. Maar bovenal dankbaar dat het gelukt is om te stoppen en het vol te houden. Ik ben er vanaf! Yes!